Een ontwerp van besluit voorgelegd aan de sociale partners begon met de belofte in te zetten op actief migratiebeleid, maar de klepel ging al snel de andere richting uit.
Krapte wurgt de groei van onze ondernemingen en bedreigt onze welvaart. Het vinden van mensen is één van de grootste kopzorgen bij werkgevers. Vanzelfsprekend boren ondernemingen eerst het voorhanden plaatselijke talent aan. Dat is de logica zelf maar volstaat helemaal niet. En er kan niet eindeloos worden gewacht op een serieuze aanzet tot activering van de eigen arbeidsreserve of op toevoer uit Wallonië.
Economische migratie is hier en nu een noodzaak. Dat begrijpt de Europese regelgever en ook de Waalse wetgever lijkt stappen te gaan zetten in de richting van versoepeling. Alleen Vlaanderen dreigt blijkbaar in een kramp te schieten.
Bedenkingen
Een ontwerp van besluit voorgelegd aan de Vlaamse sociale partners begon nochtans veelbelovend met de belofte in te zetten op actief migratiebeleid. De klepel ging al snel de andere richting uit door het voornemen anderzijds om het migratiebeleid aan te scherpen om misbruik en oneigenlijke migratie te vermijden, doelstellingen waar uiteraard niets op tegen is.
Wel hebben de sociale partners in hun unaniem advies echter ernstige bedenkingen over de manier waarop de Vlaamse Regering dit wil uitvoeren. Alle nieuwe maatregelen gewikt en gewogen valt te vrezen dat per slot van rekening de bureaucratische rompslomp gevoelig zal toenemen wat de reeds trage doorlooptijden verder gaat afremmen. De rechtszekerheid krijgt een jammerlijke knauw door het gebruik van wijdlopige weigeringsgronden die de deur opzetten voor administratieve willekeur.
Grote verliezer
Voka hoopt dat de regering oor heeft naar de bekommernissen en voorstellen tot aanpassing van de sociale partners in hun advies, anders dreigt de Vlaamse arbeidsmarkt de grote verliezer te worden.
